Co jest o tyle mylące, że do centrów handlowych przychodzą klienci, a do Facebooka przychodzą „towary”

Wydaje mi się, że w metaforze „centrum handlowego” (którą Jagodziński powtarza za Gibsonem) nie jesteśmy klientami, tylko „mallrats” („szczurami supermarketu”), dzieciakami, które spędzają tam czas lampiąc się w witryny, bo nie mają dokąd pójść.

Ale czy włączając dowolny kanał TV nie staję się – choć może mniej skonkretyzowanym – towarem stacji, która go nadaje, szczególnie prywatnej?

nameste :

Pytanie (z gatunku niedelikatnych & osobistych): a po co wewogle było friendować, skoro drugorzędny

Pytanie dobre – otóż sam się zaproponował. A ja przyjąłem, for the sake of ol’ times.

nameste :

To właśnie na tym (tej psychologii) opiera swoją perswazyjność fb,

Ale też jest to przeniesienie znanej ze szkoły/studiów sytuacji, kiedy to na imprezę zaprasza się lubianych oraz tych mniej‐lubianych‐ale‐nie‐zapraszając‐ich‐zepsuję‐atmosferę znajomych. Zawsze jest jakiś ranking, na kimś nam już zależy mało ale jeszcze się (jakoś) do niego przyznamy. Owszem, pod tym względem FB jest przezroczysty, bo na nim – jak w życiu.

sheik.yerbouti :

Jest jeszcze jeden istotny cytat:

Ten sam mi wpadł w oko. Choć sprawa trochę oczywista i wszyscy się z tym zetknęliśmy, to jest to większy problem. Zarazem blessem jak i cursem fb jest stały kontakt z friendami. Codziennie bombardowani kontentem dostarczanym przez nich, zawsze w końcu komuś coś się wymsknie. To jak wspólny wyjazd do jakiegoś wypizdowia. Na FB co prawda nie każdy codziennie cośtam wypisuje, tyle że kontakt przez fb trwa nieskończoność.
No i dodatkowo to się wiąże z poruszanym już w ttdknie problemie wyczulenia ttdknu na Sprawy w porównaniu do zwykłych ludzi, którzy (ponoć) mają wyjebane na polityki‐światopoglądy. I że dla nas lajk dla JKM znaczy milion, a dla zwykłych ludzi to przezroczyste (poza tym o gustach się nie dyskutuje a prawda lerzy).

sheik.yerbouti :

Sam osobiście odfriendowałem (drugorzędnego) znajomego po tym, jak natknąłem się na jego like’a dla JKM

Czy nie jest zatem dobrodziejstwem możliwość takiej weryfikacji?

nameste :

Och, to takie doraźne.

Niekoniecznie. Można potraktować to jako piękny przykład szerszego problemu, jakim jest pisanie przez naszych dziennikarzy relacji z rzeczywistości (nie-do-końca)równoległej. Nie bardziej to doraźne niż portale społecznościowe.

Społeczeństwo, które spotykam na ulicy, jakoś nie wydaje się odmienione facebookiem. Chyba że mamy społeczeństwo podwójne, jedno w przestarzałej rzeczywistości, a drugie w obiegu wirtualnym, które zazębiają się na Grzegorzu, który lubi surfować. (aaaaa! cyber‐ponowoczesność! aaaa!)

Ach, pardon, ta ulica miała być metaforycznie. Chodziło mi o ludzi, spoza mojego kręgu rodziny i przyjaciół, których spotykam w różnych, ehm, kontekstach społecznych. Niewykluczający real.

[Natomiast faktycznie o każdym społeczeństwie (czy może lepiej użyć tutaj: o każdej społeczności) możemy w takich naszych dyskusjach mówić tylko przy użyciu pewnych uogólnień.]

A jak niby społeczność wirtualna została odmieniona facebookiem? Nie pamiętam, czy była o tym mowa. Jak się zmienił taki miś, który czyta w sieci gazetę, rozmawia z kolegami przez Skype i może czasem wpada na facebooka? Bo „towarowość” ludzi nie jest ekskluzywna dla dziecka Zuckerberga.

(a flejm – rety, gasić! gasić!)

nameste :

O dziennikarzach zaś (zwłaszcza „naszych”) mam zdanie jak najgorsze,

Przecież dziennikarze są jak reklama (tym bardziej, że ich rola polega na wypełnianiu przestrzeni pomiędzy): kogo nie wpieniają?

A co odpowiadałoby Ci bardziej?

Michalski Cezary notkę o Michniku napisał, a waść... o fejsie?

nameste :

Miałem na myśli jakieś takie dziennikarstwo, a nie (aż) tak ogólnie.

Ale wpienistośc reklamy masz na myśli tak ogólnie, chociaż przecież na przykład w reklamie piwa żubr ten żuczek pchający przed sobą wielką kupę gnoju jest tak piękną metaforą alienacji pracy w kapitalizmie, że zawsze mam ochotę na piwo jak to widzę. Pojedyncze polskie reklamy są fajne, ale jako całość – wkurzają. I to się moim zdaniem wiąże, bo:

1. Reklamy są kijowe, bo niewielką część społeczeństwa stać nawet na parówki w Lidlu...

2. ...ergo: nie ma się co starać, bo i tak te parówki w Lidlu sprzeda dowolny banał typu „uśmiechnięta staruszka otoczona szczęśliwymi wnusiami”...

3. ...ergo: nie ma się co starać o kontent między reklamami, bo skoro nie widać różnicy, to po co przepłacać.

4. I stąd Twoje dubeltowe medialne wpienienie: reklamami i kontentem między reklamami. W bogatszym kapitalizmie tymczasem jak masz reklamy, powiedzmy, Jaguara X‑Type to i przestrzeń między nimi wypełniasz Benem Goldacre albo nawet Barbarą Ehrenreich.

nameste :

Also: „waść”? Otchłań, otchłań.

Była to zbyt mętna próba nawiązania do starego polskiego filmu „Ja gorę”. Sorki.

nameste :

Ja to widze bardzo z zewnątrz, więc cóż mogę. Ale np. postępy e‑wykluczenia [por. końcówka blogonoty] wskazywałyby na nieznaną wcześniej uniformizację; o tym była także nie do końca poważna blogonota o nentry code, która do dziś plasuje się w top4 najżywiej klikanych blogonot bloga tego.

@nentry code Tak, tak, pamiętam. Byłam, przeczytałam, skomentowałam.

Natomiast takie samo e‑wykluczenie miało miejsce z myspacem, gronem, przez krótki czas naszą klasą i w obrębie innych mniejszych społeczności. W tym aspekcie fb różni się głównie skalą. Z drugiej strony w obrębie użytkowników sieci w ogóle, fb jest raczej włączający niż wyłączający, bo takiego bloga nie każdy będzie miał, a fb ogarnie średnio sprytny szympans i jeśli Ty fb nie masz, to z wyboru, a nie braku możliwości.

andsol :

Tylko chwileczkę, what number? Czterysta milionów? To proszę zostawić ten klucz w spokoju, czterysta milionów szczęśliwych ludzi to dużo więcej niż moja mizantropia zniesie.

OTOH są też ludzie nieużywający komórki (masa wad przecież, a już zwłaszcza gdy ktoś się boi inwigilacji).
Piątek śniący o tym, jak Michnik chce go kupić oraz rozważania o tym, kto kogo bardziej nie lubi – fascynujące.

nameste :

No to widocznie mam pecha, bo co kto w okolicy poda linka, to każe mi się on najpierw zarejestrować.

Bo to jest bucerka transparentna dla buca. Ludzie zarejestrowani na fb są na nim zarejestrowani cały czas, więc nawet nie wiedzą tego, że ich internet wygląda trochę inaczej. Podają linka w dobrej wierze nie wiedząc, że dla ludzi nie mających fb jest nieczytelny.

nameste :

Dlatego nie użyłem słowa „buc”

Fakt, nieświadoma buceria to trochę jak schizofrenia bezobjawowa. Nie wiem jak to nazwać, bo mimo wszystko wzorcem uprzejmości takie zachowanie nie jest.

wo :

Nie wiem jak to nazwać, bo mimo wszystko wzorcem uprzejmości takie zachowanie nie jest.

Och, w internecie człowiek człowiekowi bucem by default. Tylko czasem jakaś miła niespodzianka.

@: Znowu o Facebooku

Czy tego też nie wyjaśnia nieśmiertelny cytat ze mnie? (Dlaczego ja dziś zadaję tyle pytań?) Facebook jest przezroczysty i przez to nieciekawy. Komentarze o Facebooku to jak gadanie o powietrzu. Można raz, dwa, że błękitne gdy oglądane w dużej ilości (DYSWIDT?) ale przecież ciekawsze jest to co przez to powietrze widać. Tymczasem nadchodziła burza...