Uprzejmie proszę komentujących stałych i nowych (ponownie zapraszam), aby powstrzymali się od zamieszczania na końcu komentarza rytualnych:
- pozdrawiam
- pozdro
- pzdr
- itp.
zwłaszcza w formie (rytualnie) skracanej, chyba że ktoś naprawdę ma na myśli życzenie polepszenia się czyjegoś zdrowia. Wybaczcie to dziwactwo.
Komentarze z nickiem anonymous czy anonim nie będą publikowane.
-
Będę mówił za siebie. Wiem, że nie zawsze jest łatwo, ale może jednak pociągnął byś znów ten wózek?
Nie, nie jest wszystko jedno. -
patrz wyżej
-
patrz jeszcze wyżej
-
Popieram. Piszże Pan
-
telemach :
patrz jeszcze wyżej
The pot calling the kettle black.
-
nameste
tradycyjnie już. To samo co zawsze tutaj. Chociaż okoliczności zgoła inne
babilas
A właśnie, że się poprawiłem, więc co?
-
Wtem, z Arkadiusza Żychlińskiego Zwrotu przez współczesną (2020), przypis 32 na stronie 379:
Obydwaj zwracają uwagę na pozorne drobiazgi. W maju 1969 roku Bernhard prosi, żeby listów nie kończyć „pozdrowieniami”, którego to pozdrowienia nie znosi, tylko „serdecznymi pozdrowieniami”,
„Obydwaj” – ten drugi to Siegfried Unseld, wydawca. Pozorne drobiazgi, no właśnie.
-
@nameste:
gdy nawoływania, mimo że sporadyczne, niosą się nie tylko z jednego bbrzegu rzeki na drugi, lecz rozpostrzeniają się również w czasie aby powrócić w najmniej oczekiwanych momentach.
8 comments
comments feed for this article
Trackback link: https://nameste.litglog.org/about/trackback/