Wiersz Szymona Biry kradnę z Kontentu #17.

***

Wymrażany kabel, całe
radości. Atak kształtuje
przesył. Skute, wlane

Szerszy, szeroki zakres dynamiczny
– co jest nie tak
z nami? Wąchają
nas zwierzęta

Prezent,
Chmura w kształcie krechy

Ten wiersz jest mini‐grafem, z węzłów unoszą się pola semantyczne (chmurki?), można go czytać dowolnie, do woli – jeśli się pojawi. Czytelnika wabią atraktory, tu atraktorem jest dziwność łamana przez niejasność (a że forma krótka, dostrzega się to od razu).

Z pęczka punktów wyłaniają się trzy grupy:

1. audiotechniczne (kabel, wymrażać [por. wygrzewać, np. wzmacniacze, por. też nadprzewodnictwo], atak [dot. charakterystyki reakcji wzmaka na impuls z wejścia], przesył, zakres dynamiczny),

2. dot. środków/skutków tzw. modyfikacji świadomości (skute [„ale się skuł”], wlane [idem], wąchają, krecha [duża kreska]) oraz

3. podmioty/przedmioty („my” we frazie „co jest nie tak / z nami”, zwierzęta).

(Co do 2. – zauważmy, że sygnalizowane frazeologizmy są tu obecne najpierw jako tropy do materii, kute: minerały, metale; wlane – ciecze, chmury – powietrza aerozole mgły; będą miały jeszcze swoją rolę do odegrania w ew. poszerzeniu, o którym wspominam niżej, na koniec blogonoty.)

Moja prywatna historyjka, którą sobie generuję z tekstu Szymona Biry, jest prosta. Chodzi o muzykę [„my”, dźwięki] i ekstazę; muzyka jest w stanie podobnie uzwierzęcić odbiorców jak i inne środki modyfikowania świadomości. Całość zaś jest opowiedziana z rzadko odwiedzanego miejsca widzenia, zajmowanego przez „gości od przesyłu”.

Oczywiście można potraktować tak zarysowaną historyjkę jako metaforę, da się ją poszerzyć co do zakresu – osią przekształcenia może być [EDIT: powinna być?] fraza „atak kształtuje przesył” – nawet do skali planetarnej (lub większej). Być może w takim poszerzeniu „muzykę” trzeba zastąpić wyrazem „grane”.