Czytałem wiele opinii podsuwanych przez gugla i krytycy (recenzenci), traktowani po całości, są też skonfundowani (tekst linkowany w blogonocie jako jeden z nielicznych prezentuje zdecydowany i przemyślany punkt widzenia). Może też i z tej konfuzji wszyscy uważają za stosowne podkreślanie rosyjskości.

Z drugiej strony, coś jest na rzeczy, a gdy się poczyta story z „Vogue” z 2011 (ten kontrast między jej pracami a wyglądem panienki w stroju marynarskim!), zwłaszcza o teatralnym backgroundzie rodziców (ojciec lalkarz! matka z folk theater) i (cytuję) „magicznym dzieciństwie” w Moskwie, to się rozumie, że ta hasłowa rosyjskość jest ważna, choć ostatnie prace pokazują, że jakoś została przekroczona.