Babilasowi dogrzało, zachciewa mu się lata muminków, właściwie nie wiem, z jaką intencją, byłoby to jaśniejsze, gdyby zadbał o większe M, ale pewnie – moje pierwsze skojarzenie – chodzi o jakąś bukę. Buko, przyjdź, stań (w sprawie nóg buk nie mam pewności, mają czy nie) albo cupnij, mróź. W jednym ma rację, panuje jakieś rozklejenie i znieczulenie, gdyby było 10 mniej, pewnie bym się zastanawiał, co tak naprawdę mógł oznaczać taki autystyczny komcio, a tak to mi wszystko jedno, może deszcz, może żar, może kometę.

W sprawie psa z dwoma mordami utknąłem na konsekwencjach. Czy jak ma dwie mordy, to musi mieć też dwie głowy, czy z jednej głowy mordy dwie dadzą się? Wszystkie znane mi dwumordce (najwięcej jest dwudziobów, zwłaszcza heraldycznych) mają też głowę do każdej. I dlaczego akurat pies?

Nie mam pojęcia, co tu można jeszcze. Więc o grzeczności, bo temat wydaje mi się niedokończony. Z Jeremy’ego Paxmana, o Anglikach:

Odette Keun była pod wrażeniem drobnych uprzejmości, jakie towarzyszyły każdej rozmowie.

„Problem z tymi ludźmi, prawdziwy problem – uznała wreszcie – polega na tym, że są uprzejmi. Grzeczność, życzliwość, uczynność, tolerancja, umiar, panowanie nad sobą, przestrzeganie reguł, pogodne usposobienie, dobre maniery, spokój, stoicyzm i niezwykle wysoki poziom życia społecznego – wszystko to są rzeczy godne podziwu, jakie odkryłam u Anglików.”

Jednak miały swoją cenę. Wrodzona skłonność do kompromisu powodowała, że nigdy nie mogli się zdecydować. Co gorsza byli nieznośnymi snobami.

Panna Keun twierdziła, że znalazła się raz przed publiczną toaletą, na której widniał napis: „Dżentelmeni jeden pens, mężczyźni darmo”, a za rogiem: „Damy jeden pens, kobiety darmo”. I gdy tak stała zdumiona implikacjami tego kastowego systemu toaletowego, podszedł do niej policjant i ku jej miłemu zaskoczeniu spytał, czy przypadkiem nie brakuje jej pensa.