ale odbywał się już zwrot społeczny
(panowała atmosfera niechęci do podmiotów wierszy
które coś robią i gdzieś idą, palą papierosy and so on)

Kopyt u Kujawy pod Wawrzyńczykiem & Nachtem

 
 
Rzeczywiście, też się łapałem na czymś w rodzaju niechęci wskazanej semaforem w powyższym motcie.

Mapy niechęci mają wyraźniejsze kontury. Niechęcił mnie (na ten przykład) Grzegorz Wróblewski swoją samozwrotną hermeniną, pisaniną, oto autor (myślałem), któremu wystarcza własne towarzystwo, czytelnik niech się wali; cholerny nizacz (myślałem) prywatnych obrazków, których kłąb publicznie sekwencjonuje.

Aż nagle w najmniej spodziewanym miejscu (Stonerpolski #4, skąd kradnę dwa poniższe) kilka wierszy GW, przejrzystych & czystych, wręcz kubistycznych. Ich podmiot nic nie robi, nigdzie nie idzie ani so on, tylko patrzy (fasetowym, muszym okiem).

popcorn

Niewzruszona tatami. Dokładnie
wyprowadzony półksiężyc. Ziewające
istoty i popcorn. Czy już nie żyjesz?

Z pewnością, nie żyję. Więc dobitka.
Tak na wszelki wypadek. Popcorn...
I jak teraz? Dziwne, łapię znienacka

oddech. Żyjące trupy? Przecież od kilku
sezonów ćwiczyłem pod wodospadami!
Ale ja naprawdę widzę kolorowe

latawce. Nie wiem, o co tu chodzi,
ale to się chyba popularnie nazywa
życiem po śmierci...

Cóż poradzę, że mnie jara tylko wiersz, nad którym dają się snuć historie (czy nawet – tylko ich strzępy). A powyżej cała klasa historii, syntetyczna piguła (resp. śnieżka) późnokapitalistycznych mediów. „Dobitka”, przebitka, dokrętka. Itd. Każdy wyraz dobrze osadzony w roli.

silny brunet

zwężone źrenice cement
soda kaustyczna owce

& skutki odstawienia

sny i cement
miasta
lubią się kopulować

nie ma tu prawa tylko
owce

soda kaustyczna owce
przeznaczone na
odstrzał

Ten z kolei uzasadnia (moim zdaniem) określenie „kubistyczny”. Wyraźnie zarysowane, przenikające się płaszczyzny, ustawione wzdłuż całostek kultury materialnej (budowlanej, sanitarnej, hodowlanej, cmentarzyskowej). Wymyślam (a może i nie) nawiązanie do Snów i kamieni Magdaleny Tulli. Widze arendtowską przewrotkę (w tytule nie ma blondbestii). Dzieje się. Powtórzenie. Powtórzenie jest tu ponownym przebiegiem wzroku.

No więc (kto wie) może to zwrot wróblewski.