Laura mówiła, że ojciec od dawna pracuje nad projektem państwa, w którym nigdy nic by się nie działo, bo niczego tak nie nienawidzi, jak przedsięwzięć, toczących się wypadków, zdarzeń, zmian i wszelkiego rodzaju incydentów. Laura natomiast była za rewolucją.

[W.G. Sebald, Wyjechali, przeł. Małgorzata Łukasiewicz]

Motto z Sebalda i tytuł blogonoty, też trochę sebaldowski z ducha, wskazują nastrój ponury, tryb predyktywny, ton ściszony. Mówiąc krótko: przygotujcie się, idzie długa noc. Zapasy książek, filmów i muzyki, przestrojenie priorytetów na sprawy najistotniejsze – dla tych, których nie stać na bycie wyjechanym. Kto ma siłę (razem, młodzi przyjaciele), niech ją zmierzy na zamiary. Ogólnie – będzie nieprzyjemnie. A teraz od początku.

rejwach

Początek leży, oczywiście, gdzie indziej. W bycie. Żeby się nie rozpisywać: bierzemy program Razem i traktujemy jako diagnozę status quo ante, opisującą nie wprost stan państwa i klasy politycznej. To nie jest przyjemny obraz. Do tego świadomość, prawdziwa mozaika najrozmaitszych wykluczeń. Epoka rozbicia plemiennego. Nadto lud rydzykowy, lud kaczyński i lud smoleński, częściowo tożsame.

Czy wyobrażacie sobie jak to jest przez 7 z okładem lat bez przerwy gadać, gadać i gadać, w poczuciu niemal całkowitej bezsilności? Myślenie krytyczne obumiera na rzecz wyznawczości, przekonani fanatyzują się, nie przekonani do końca i tak są za jakąkolwiek zmianą. Rządzi rejwach, stan wzbudzenia; nikt tu nikogo nie przekona.

Ludziom trafia w emocje praktyczny program okołoPiS‑u: najpierw sprawiedliwość (ludowa), potem (nowe) prawo. Poczucie niesprawiedliwości pomnożone przez rejwach – oto humus populizmu. Nic tego nie zmieni w najbliższym czasie. Żadne akcje zawstydzające, żadne pospolite nieruszenia leminżerii (à la KOD).

instytucje

Jesteśmy na etapie zawłaszczania instytucji. Sam nie jestem żadnym wyznawcą tych konkretnych instytucji, z ich (zwłaszcza) dotychczasową praktyką działania. Jak mogłaby powiedzieć sebaldowska Laura, to nic innego, jak komitet wykonawczy burżuazji, a jeszcze ten jej nadwiślański wariant, „ciepła woda” i kropidło, brr.

A jednak jestem zdania, że bez takiej instytucji jak np. niezależny (od aktualnej waaadzy) TK zagrożone są wszystkie inne. Orbanizacja na wyciągnięcie ręki. Czy ten pogląd dotrze do wykutych w rejwachu? Nie.

Znalazłem dla was dobry, jak sądzę, przykład. Łukasz Maślanka pisze [9 grudnia po godz. 21, czyli długo po orzeczeniu TK]:

[inny komcionauta:] Wyłączył się [Rzepliński] ze składu orzekającego.

To nie ma żadnego znaczenia. Był współautorem ustawy, którą sam TK uznał za niezgodną z konstytucją. Uznał dopiero za rządów PiS‑u. Kompromis jest taki: Rzepliński przyjmuje pięciu sędziów PiS‑u, a w zamian za to nie będzie ignorowany przez prezydenta i rząd. W przeciwnym razie, jeżeli uporczywie będzie odmawiał dopuszczenia nowych sędziów do orzekania, powinny zostać zastosowane środki przymusu. [podkr. moje – n.]

See? Rzepliński nie jest bohaterem mojej bajki, gdyby w polityce działała przyzwoitość, powinien się podać do dymisji w dzień po otrzymaniu krzyża Pro Ecclesia et Pontifice [„przyznawany przez papieża w dowód uznania dla zaangażowania w pracę na rzecz Kościoła”]. Ale sytuacja, w której to Kaczyński mianuje sobie prezesów TK jak chce, jest jeszcze gorsza, zasadniczo, od obecnej, z tym chomikiem na stolcu prezesowskim.

ktoś obroni?

Nie sądzę. Co może Unia? Nic zgoła; popatrzcie na przykład węgierski. Coś ktoś może wewnątrzkrajowo? Nie widzę. Może naprawdę masowe demonstracje, ale w tej sprawie – nie zanosi się. Co innego, gdy dotrze do rozmaitych grup wyborców, że Kaczyński znowu zrobił ich w konia i nic nie wyjdzie realnie z obietnic przedwyborczych (poza instytucjonalizacją rejwachu – media narodowe etc.). Ale to nie od razu.

Co więc nas czeka?

długa noc

Przygotujcie się. Zapasy książek, filmów i muzyki, przestrojenie —