Nie jestem pewien, czy w książce Wiersze o pojęciach Agnieszki Wolny‐Hamkało (Convivo 2023) wiersze są w istocie o pojęciach (czy może – z pojęć? do pojęć? naprzeciw? itd.), postanowiłem zatem podejść do kwestii estetycznie i diagramicznie zarazem.

31 wierszy z książki układa się w naturalną strukturę sześcio‐pentagramiczną z jawnym środkiem. Na płaszczyźnie najwygodniej ją przedstawić jako trzy koncentryczne kręgi, a to: centralny, zredukowany do pojedynczego wiersza (oczywiście musi to być wiersz otwierający tom, pytania otwarte), wewnętrzny, złożony z dziesięciu wierszy, i zewnętrzny – z dwudziestu.

Umiejscowienie danego wiersza w schemacie jest wynikiem namysłu dot. pokrewieństw, opozycji, tropów, no i – koniec końców – intuicji.

Ruch odśrodkowy prowadzi z centrum przez pojedynczy wiersz z kręgu wewnętrznego aż do pary wierszy z kręgu zewnętrznego. Można też chodzić po wierszach koliście, w obiegu ujemnym lub dodatnim. Przeskakując (lub nie) z kręgu na krąg. Możliwości jest wiele.

Po otwarciu obrazka w nowym tab powiększy się on dwukrotnie. A gdyby wydrukować go w odpowiednio dużym formacie, mógłby też służyć jako tarcza do rzutków. Rzucasz... i w co też trafiłaś?!

[dopisane 19 listopada]
Przykładowe pożytki z diagramu:

• niebieski – „stożek storczyka” (albo: błękitna wieża)
• brązowawe – „psia kosa”
• cieliste – „powiaty skóry”