Zająć się typologią krótkich form tekstowych, z wyłączeniem wierszy (krótkich). Uwzględnić wymiary: pragmatyczny, semiotyczny i performatywny. (Jakie jeszcze?)
Metki; czym różnią się. Fiszki. Relacja fiszki obiektywizującej (biblioteka.katalog) do fiszki‐memo (model „pudełko po butach” Kopalińskiego vs. stickers). Kanoniczne podziały! Blurby. Dopuszczalny poziom białego kłamstwa. Streszcz a écriture automatique: między szydem a jadem (kategoria „ukryte trucizny”).
Czy dołączyć model „przerośnięty blurb” aka współczesna hm‐recenzja z pola kultury (typu Sobolewska w „Polityce” albo ci tam wyrobnicy w „Magazynie Ksiażki”), czy to obciach?
Zagadnienie – jak krócić; wydłużanie zera vs. odłupywanie zbędnego (tzw. uogólniony problem rzeźby).
Teoremat dżdżownicy (teksty zdolne po przecięciu na pół do samodzielnego życia & sensu).
Czy recenzenci będą kręcić nosami na brak wymiaru technologicznego? (Pocztówki [przest.], SMS‑y [przest.], 140/160 [poczekać na antologię], fejsbuk, co jeszcze? co jeszcze?) Samozanudzenie kontra ryzyko, którędy iść?
-
Równie ważne: znaczenie menadżerów bibliografii dla fiszkologii (ja się wkręciłem w fiszki dopiero dzięki Citavi, które świetnie zbiera po pdf‐ach i umie szukać / dodawać po ISBN)
-
Odniesienie do dżdżownicy zastanowiło mnie ile z czytanych w Sieci tekstów jest właśnie efektem owego teorematu, może nawet parokrotnie użytego.
Nawiasem: nie tylko Kopaliński. Martin Gardner też. Miał mnóstwo pudełek.
-
Krótkie, a wstrząsające poematy na paczkach wyrobów tytoniowych.
-
@ telemach:
Trzeba to inaczej nazwać (wiersze krótkie zostały wykluczone, wniosek o grant nie może sprawiać wrażenia, że wnioskodawca chce się wmycić na pastwiska obstawione przez mocną a wpływową ligę; wiersze długie nie są krótkie).
Metka kasandryczna. Przypominam sobie zaledwie jeden produkt (też monopol państwowy), na którym, obok tytoniu, były metki kasandryczne. Zapałki + w ręku dziecka = pożar.
A przecież jakie rozległe pola zastosowań leżą odłogiem. Na wódce: „Zrobi z ciebie idiotę”, „Wódka rozbija rodziny”, „Stracisz pracę” itd. Na słodyczach: „Nie tylko utyjesz, ale jeszcze będziesz mieć próchnicę”. Na bułce pszennej: „Grozi rakiem jelita grubego”. Na gazetach: — itd.
Ile osób mogłoby zyskać pracę przy produkcji m.k.
-
To może i ja coś dorobię? „Książka smuci”. Dobrze, 10% odpalę Wańkowiczowi.
-
@ andsol:
„Życie zabija”.
-
„Wiara wskrzesza.” Ups, przepraszam, to nie ten blog.
7 comments
comments feed for this article
Trackback link: https://nameste.litglog.org/2016/09/rozlegle-plany/trackback/