Bohaterka blogonoty fakty i akty, Maria Kruczkowska, nieustająco w akcji. W ramach oddanej jej (czemu?!) rubryczki dalekowschodnich michałków donosi:

Sąd Najwyższy w Tokio oddalił w środę skargę pięciu kobiet na artykuł kodeksu cywilnego sprzed ponad stu lat. Nie pozwala on mężatkom na przyjęcie podwójnego nazwiska – męża i własnego.

Muszą wybierać jedno z nich, co w praktyce oznacza, że 96 proc. zamężnych Japonek nosi nazwisko małżonka.

Według rządzących konserwatystów zasada „jednego nazwiska” konsoliduje rodzinę. Z kolei kobiety, które kodeks zaskarżyły, uważają, że je dyskryminuje i że jest sprzeczny z konstytucją afirmującą równouprawnienie płci oraz z umowami międzynarodowymi.

Najprostszy z możliwych search pokazuje natychmiast, że powyższe to stek bzdur. The Guardian pisze:

An 1896 law says spouses must adopt the same surname to legally register their marriage. The law does not specify which one, but in practice, 96% of women take their husband’s name, a reflection of Japan’s male‐dominated society.

Inaczej mówiąc, małżonkowie muszą nosić to samo nazwisko, ale nie jest powiedziane, że męża, może być i żony. Jednak w patriarchalnej Japonii 96% par wybiera nazwisko męża.

Kruczkowska przytacza dane z 2012:

W kwestii nazwiska japońska opinia publiczna jest podzielona niemal równo. Według sondażu przeprowadzonego na zlecenie rządu w 2012 roku 35,5 proc. wypowiada się za prawem do wyboru nazwiska, ale 36,4 proc. jest temu przeciwna. Podobne wyniki dała sonda telewizji NHK z ubiegłego miesiąca, choć zwolennicy tej drugiej opcji uzyskali w niej lekką przewagę.

Guardian:

Public opinion is divided. A poll by the liberal Asahi Shimbun newspaper last month found 52% in favour of being able to choose and 34% against. Support for the option of separate surnames is much higher among younger people.

Komu wierzyć? Retoryczne pytanie; na pewno nie Kruczkowskiej (i „Wyborczej”), bo nawet jeśli jakaś informacja się cudem zgodzi, to i tak trzeba samemu przeryć źródła, żeby sprawdzić która.

* * *

Skąd tytuł? Również z „Wyborczej”, ale tej porady jak przetrwać pod rządami PiS („robić swoje, sprzątać po piesku”) udziela zaproszony gość, a nie etatowy partacz i dezinformator.

Pani Kruczkowska, osoba starszej daty, biega po fejsbuku i dramatycznie załamuje ręce nad zagrożoną demokracją. Najpierw – zwracam się do pseudodziennikarki i jej szefów, równie mocno zatroskanych demokracją – proszę posprzątać to łajno po żurnalistyce pod psem.