Wiersz Ewy Olejarz kradnę z wydawnictwa j. Jest on szybki, a miejscami przyspiesza jeszcze bardziej. Do takiego pisania Ewy Olejarz proponuję motto: „Każda krzywa jest ewolutą swojej ewolwenty”.

propozycja odrzucona
uzasadnienie: nazbyt stoicka

nie mogąc się uspokoić
i
by zrozumieć
zapytano prostego człowieka, co sądzi?

prosty człowiek przeczytał, pomyślał
i odpowiedział tak:
Ładne ujęcia myśli „ten świat i ludzie są
szaleni, a ja pragnę spokoju”
Tak to widzę
(za sztygarem)

drążąc .. zapytano i drozda
drozd się zamyślił i poprosił
o więcej czasu
z wieczora odparł tak:
Zacięliśmy się gdzieś w czasach dziecięcych

zapytano ostatnią zaufaną!
gwizdrzałę

ta odklejając rano oczy
ziewając:
— Kochana, przepraszam
że dopiero teraz ale miałam
pęd a potem imprezę. dobrze
że i u ciebie było spotkanie..
wypuściłaś gorące powietrze

wniosek: tylko sztygar skupił i pochylił się nad autorem
sztygar jest hołk i król i plwa i jak grzmotnie to nieroby
smarkają pod ziemią i nad; a co ważniejsze jest zakochany
popyla co weekend do gdańska; wydaje 150 w obie strony
i wie że chce się zestarzeć nad morzem
cotygodniowymi zdjęciami znad morza wkurwia nas i nas
do dna!

suplemencik:
gwizdrzała jest jak życie i śmierć
marzy o saskiej kępie na amen ale
jechałaby z niej do pracy tyle co ktoś
stąd do krakowa autostradą lub
szosą hitler (tum..tum..tum) czołg

– jedź z nami na ŻAGLE – prosi

koniku bujany! co czynić, co???
a konik na to:
PORTRAIT D’UNE FEMME

*przypis
szosa hitler (tum, tum, tum) czołg
brak wersu, że stąd do opola

Rzeczywiście meandruje. Idąc dalej tym tropem: na przykład konwoluta [ukuty termin pochodny] miłoszo‐osiecko‐twardochowa. Albo nie. Wiersz wydaje mi się gęsty od aluzji i ich braku, naraz. W tej drugiej sprawie odsyłam do wiersza poprzedzającego cytowany [pod wskazanym linkiem]; będzie tam i drozd, i konik bujany (i konwoluta zagajewska).

Gdy idzie o „szosa hitler (tum, tum, tum)” – jechałem nią. Jezdnia ułożona z wielkich betonowych płyt, na spojeniach robi „tum”.