Fish Tank to bardzo dobry film. Recenzji (polskojęzycznych) niewiele, pewnie mało kto oglądał. Ludzie, którzy czytają „Wyborczą” i mieli nieszczęście nadziać się na tekst Tadeusza Sobolewskiego Szczęście blokowisk (nie idźcie tam przed obejrzeniem filmu!), mogli uznać, że po przeczytaniu (prawie dokładnego) streszczenia nie mają już po co oglądać.
Tymczasem nawet aktorzy (oraz odtwarzająca główną rolę nastolatka‐naturszczyk) grali nie znając scenariusza, w porządku chronologicznym (akcji). I przyniosło to (moim zdaniem) bardzo dobre efekty. Arogancja Sobolewskiego jest więc tym bardziej ponura. A komentarze z forum „Wyborczej” pod tą niby‐recenzją – ponure w kwadracie. Młodzież dzisiejsza, rozwydrzona itd. itp., gdzie dyscyplina, wartości, konserwatywne wychowanie; oto do czego prowadzi permisywizm i tak dalej w tym duchu, rozpacz. Chociaż może większość wypowiadających się filmu nie widziała, poprzestając na streszczeniu Sobolewskiego; wart Pac pałaca.
Life Is a Bitch and Then You Die, optymistyczna muza na optymistyczne (hm) zakończenie filmu. I to jedyny spoiler, na jaki sobie pozwalam. Kto nie widział, może poświęcić dwie godziny (na moją o. odpowiedzialność).
-
O[jcowska] odpowiedzialność.
-
inz. Mruwnica :
O[jcowska]
Nie, zwykłe zoo.
-
nameste :
Młodzież dzisiejsza, rozwydrzona itd. itp., gdzie dyscyplina, wartości, konserwatywne wychowanie
Jednak wiemy doskonale, że wychowanie bohaterki nie jest wcale konserwatywne a matka wartości ma raczej w niepoważaniu. A dzieciak pozostawiony sam sobie zachowuje się – jak dzieciak.
-
inz. Mruwnica :
O[jcowska] odpowiedzialność.
nameste :
Nie, zwykłe zoo.
Ogr.Odpowiedzialność.
-
Naprawdę niezły film. Mossakowski chwalił jako trzeci obok „Proroka” i „Białej wstążki” film roku 2010. Myślałem, że będzie klasyczny wątek pedofilski, a tu miła niespodzianka i okazuje się, że w relacji nastolatka‐konkubent matki można wyjść poza oczywisty schemat. Świetna rola młodszej siostry, dzieci w filmach (zwłaszcza polskich) grają koszmarnie, a tu kolejny plus. Tylko szkoda, że ostatnia scena dość zgrana, no ale nie można mieć wszystkiego.
-
galopujący major :
dzieci w filmach (zwłaszcza polskich) grają koszmarnie
Dorośli w filmach polskich za to świetnie grają, heh.
-
Ale nie grają tak koszmarnie. Pewnie dlatego, że to ich zawód, a to wymusza jakąś tam profesjonalizację.
-
Fish‐tank jest świetny.
A Sobolewski nie wiem skąd wytrzasnął tam „uwiedzenie nie jest szokiem ani doświadczeniem destrukcyjnym – przeciwnie, jest doznaniem szczęścia”.
Taa, Mia rzeczywiście wyglądała na arcy szczęśliwą po tych pięciu minutach. Jeszcze szczęśliwsza się zrobiła po niezapowiedzianych odwiedzinach na przedmieściach. -
janna :
Sobolewski
Upiera się przy swoich uproszczeniach (choćby ten „staw”, gdy „akwarium” też will do), dosłownie spoiluje, szkodnik jeden.
Tymczasem reżyserka Andrea Arnold w wywiadzie z Felisem powiada:
Cały film opiera się na wieloznacznej relacji między Mią i Connorem, który zachowuje się wobec niej trochę jak ojciec, trochę jak uwodziciel, trochę jak facet, który po prostu chce się zabawić.
Ta relacja jest tak skomplikowana, że tak naprawdę sama jej nie rozumiem. I nie muszę. Zależało mi jednak na tym, żeby Mia i Connor byli postaciami pełnymi przeciwieństw: oboje są jednocześnie dojrzali i dziecinni, gniewni i troskliwi. Niby chodzą mocno po ziemi, robią banalne rzeczy, ale mają w sobie coś z marzycieli. Nie ma jasności bez ciemności, diabła bez Boga, słowa „kocham” bez „nienawidzę” – w moich filmach to zawsze dwie strony tego samego medalu. [podkr. moje – n.]
A Sobolewski musi, no i głupio musi.
9 comments
comments feed for this article
Trackback link: https://nameste.litglog.org/2011/01/fish-tank/trackback/