O zdrowiu faktycznie powinni uczyć, ale można to robić w ramach biologii. Po zrezygnowaniu z dużej części botaniki, która jest równie ciekawa jak nieprzydatna. Filozofia i kulturoznawstwo (w tym religioznawstwo) mieści się w ramach historia/j. polski. No a kto miałby tego uczyć?

Gdula pisze:

Zdobycie wiedzy na temat innych religii staje się w coraz większym stopniu koniecznością, bo Polacy stykają się z nimi emigrując z Polski, albo będą się stykać konfrontując się z ludźmi, którzy prawie na pewno przyjadą wkrótce do Polski na stałe ze wschodu i południa.

To ja bym się wstrzymał aż przyjadą. Chciałbym też, żeby przyjeżdżali z zachodu i północy. Ale przede wszystkim wydaje mi się, że religia jest już prywatną sprawą każdego człowieka, a jego bliźni nie musi zaraz odczuwać przymusu zdobywania wiedzy na jej temat. A jeśli odczuwa konieczność, albo tylko ciekawość, to przecież może się dowiedzieć od wyznawcy. Przecież nie chodzi o poznanie doktryny, tylko kontakt z człowiekiem. Chociaż Gdula użył innego słowa – konfrontacja. Ciekawe.

Katechezę należy oczywiście z programu usunąć i nie widzę powodu, żeby iść tu opłotkami. Gdula tchnie stęchlizną i kręci. A w ogóle – szkodzi ta katecheza dzieciom, czy raczej rodzi/potęguje zdrowy opór wobec szkoły i indoktrynacji?

Linkowana przez Ciebie sprawa jest raczej luźno związana ze zdrowiem. Zresztą ludzie odpowiedzialni za tę tragedię teoretycznie byli wykształceni „zdrowotnie” znacznie bardziej niż to postuluje Gdula. Podstawowym problem nie jest tu brak wykształcenia, tylko brak elementarnej przyzwoitości i współczucia. Jak tego uczyć?

Upychanie do szuflad jest tylko dlatego, że ktoś przecież uczyć musi. Fajnie się wymyśla słuszne postulaty, trudniej zrobić. Program nie jest z gumy, dotkliwie brakuje dobrych nauczycieli od podstawowych przedmiotów (polski, matematyka).

Nie byłem do tej pory prześladowany za ateizm, nie pytano mnie nigdy o wyznanie, piszę z dużego polskiego miasta.

kwik :

nie trzeba zaraz religioznawstwa, żeby się czegoś o sikhach dowiedzieć.

Jak kto ciekawy, to się dowie bez. A jak kto nieciekawy, to się nie dowie a i tak może potem pracować na lotnisku albo polować na terrorystów. Matmy też się można poza szkołą nauczyć.

Żeby to jakoś spiąć klamrą. Pisałem: „wydaje mi się, że religia jest już prywatną sprawą każdego człowieka”, nie ukrywając „widzimisię”. No i przecież mamy zagwarantowaną wolność religijną, w tym wolność od religii. Owszem, bardziej na papierzu niż w realu. Patrz na przykład wyrok Trybunału Konstytucyjnego o wliczaniu oceny z religii do średniej. A więc wszystko jest w porządeczku, zdaje się brakuje tylko nauczycieli etyki.

Tak więc w praktyce znowu mamy olewanie praw obywatela przez pracowników państwa, tym razem edukacji, oraz brak mocnego nacisku społecznego na zmianę tej sytuacji. No ale czy najlepszy sposób naprawy tej karygodnej sytuacji to wprowadzenie do programu kolejnych abstrakcyjnych przedmiotów (w sensie istniejących tylko na papierze, bo nie ma ich kto uczyć)? Nie wystarczy nauczka z etyką? Zresztą można wszufladkować nowe przedmioty Gduli w etykę.

Tak jest, Gdula chce przynajmniej jednego dodatkowego obowiązkowego przedmiotu. Bo uważa, że szkolna katecheza (z którą trzeba się na razie pogodzić) przypięczętowała monopol kościoła katolickiego na ustalanie sposobu dyskutowania kwestii etycznych, duchowych i seksualnych. A są jakieś badania pokazujące postępującą katolicyzację Polski wskutek przymusowej katechizacji?

Gdula się martwi: „Zajęcia z religii (...) przez swój monopol stępiają wrażliwość na wiedzę o innych religiach.” A mnie tu jest trochę wszystko jedno. Jeśli „stępiona wrażliwość na wiedzę” oznacza zwiększoną odporność, to chyba wolę katolików od kilku innych sekt.

Offtop: Kiedy już więcej wiem o tle spalenia stodoły, przyznaję Ci rację – buc. Nawet überbuc http://www.przekroj.pl/wydarzenia_kraj_artykul,7236,0.html

No dobra, już wierzę, że Gdula nie jest naganiaczem do sekty Moona. Na pewno dobrze jest coś wiedzieć, ale Gdula jednak wymaga o wiele więcej: „Uczniowie powinni znać tradycję wszystkich wielkich religii światowych i umieć swobodnie się między nimi poruszać” – a sam nawet nie raczył tych religii wymienić, byłoby się z czego pośmiać. Zauważa jednocześnie, że „Zajęcia z religii nie dają rzetelnej wiedzy nawet o wyznaniu rzymskokatolickim” – wiele by się różnych głupot trzeba nauczyć, żeby Gdulę zadowolić!

Sam nie wiem. Kościół, pozornie tak mocny, a nawet w miarę sensownych katechetów po tylu latach się nie dorobił (nie moje małpy, ale ciekawe czemu). Z drugiej strony MEN, z wiecznymi problemami, miałby dostarczyć wysokiej jakości przeciwwagę w postaci nauczycieli przedmiotów różnych, postulowanych przez Gdulę. Wierzyć się nie chce, że będą lepsi od katechetów, bo niby skąd.

Niepotrzebnie zaglądałem do Wikipedii, ojciec Gduli był szefem doradców Kwaśniewskiego, gdy ten ratyfikował konkordat. Jakie te losy Polaków tragiczne.

Może tak. Chciałem taką odpowiedź usłyszeć.

Rozwazania w naszym rodzimym kociolku owszem, maja sens, ale czy nie warto byloby skonfrontowac nasze uprzedzenia i oczekiwania z tym co robia inni? Wywalenie katechezy ze szkol to oczywista oczywistosc, ale ja np. nie mam pojecia, czy religioznawstwo w szkole przeklada sie na wieksza tolerancje religijna rozumiana jako „brak odstrzeliwania Sikhow po 9.11” np.

Moze mam za daleko posuniety me‐too‐izm, ale dziwia mnie wypowiedzi eksperta, ktory nie zadal sobie trudu przytoczenia statystyk typu „religioznawstwo/filozofia jest nauczane w X krajach EU w takim a takim przedziale wiekowym przez nauczycieli z wyksztalceniem Z, etc”.

kwik :

@ telemach — (..) Przede wszystkim potrzebne jest podciągnięcie kształcenia na prowincji do standardów dużych miast. I nie ma co liczyć na to, że się samo zrobi, skoro nawet na Pragę ten postęp sam nie dyfunduje.

Anowłaśnie. Od lat twierdzę, że jedynym ratunkiem dla Polski jest rozdział stolicy od siedziby rządu wzorem holenderskim lub australijskim. Legislatywa i egzekutywa (z wszelkimi ministerstwami, lobbyistami i urzędami centralnymi) na początek do Kutna. Po 10 latach można przenieść do Rzeszowa, a potem do Koszalina.

Inaczej się nie da. Inaczej decydenci wszelkiej maści zawsze będą żyli w odległym od ogólnopolskiej rzeczywistości rezerwacie dla tych, których to co dzieje się w Polsce bezpośrednio nie dotyczy. I mieli odpowiednią optykę „żyjących w wielkim mieście, gdzie ich nikt nie prześladuje”.

I to nie jest żart.

telemach :

Legislatywa i egze­ku­tywa (z wszel­kimi mini­ster­stwami, lob­by­istami i urzę­dami cen­tral­nymi) na począ­tek do Kutna.

Za jakie grzechy do tego strasznego miasta?

galopujący major :

Za jakie grzechy do tego strasznego miasta?

Ja bym pytanie (chętnie) odwrócił.
Co predestynuje pomazańców społeczeństwa do jakości życia i perspektywy (również edukacyjnej) tak odległej od tej, którą każdego dnia temu społeczeństwu gotują?

Pytanie dodatkowe:
Za jakie grzechy dziecko urodzone (np.) w Kutnie, ma być dożywotnio skazane na jego brzydotę, mentalny zaduch i wynikające z powyższego perspektywy całą resztę kutnowatości? Co ono zawiniło?

Jestem przekonany że przeniesienie centralnych urzędów do Kutna, w krótkim czasie doprowadziło by do tego, że Kutno przestało by być Kutnem.

Beatrix:

ja też to widzę. Ale nie ma nic za darmo.

Alternatywną jest naturalnie federalistyczna w swej istocie koncepcja „rozsiania” urzędów centralnych po kraju.
NIK do Kielc.
Trybunał Konstytucyjny do Krakowa.
GUS do Szczecina.

itd.

@Nachasz: nic bym nie chciał. Nie mam misji. Po prostu większą część życia spędziłem w państwach o strukturze federalnej i wiem z własnego doświadczenia w jaki sposób obecność urzędów centralnych poza stolicą przekłada się to na jakość miejscowej infrastruktury. Model bizantyjski (wszyscy ludzie z władzą, wpływami i pieniędzmi „na jednej kupie” wraz z krewnymi i pociotkami) wytwarza to o czym rozmawialiśmy przez chwilę (a co się jakoś zagubiło): podział na umysłową i edukacyjną prowincję z jednej strony, i aroganckie, przez resztę kraju znielubiane getto arogantów – tych co mają lepiej, bo mają – z drugiej.

Uważam taki układ za nie posiadający logicznego uzasadnienia, niekorzystny dla dynamiki rozwoju kraju, wspierający prowincjonalizację kultury i (ponadto) społecznie niesprawiedliwy.